volleyvisie

Schrijf eens een blog met als titel: "Hoera, ik heb een probleem" wordt me vandaag tijdens het wintersymposium 2017 toegeworpen.  Een kleine of soms iets grotere ergernis  'triggert' mij om te bloggen toch hoop ik een positieve boodschap of een positieve reactie uit te lokken.  " Op een rustig kabbelend beekje is het veilig varen, maar je komt amper vooruit. Lusteloosheid en onverschilligheid houden grotere gevaren in voor een team dan conflicten".  Dominiek Baeyens zegt wat mij soms drijft, eens botsen kan geen kwaad.  Ik aanvaard graag Jan's uitnodiging als een hoera om dit perceptieprobleem weg te bloggen. Geen ergernis maar dankbaarheid verleiden me vandaag tot het schrijven van een blog. Na 15 uren stagetraining, 2 uur 'gewone' training, een vergadering met enkele jeugdtrainers van de U13 kon een dagje 'opleiding' er wel bij. "Een dagje niets doen klinkt dwaas, want als ik stilsta is mijn hoofd niet meer de baas" zong ...

Voila een stevige binnenkomer, maar echt gemeend!  Sport is emotie! Het verstand is het zout, maar emotie de peper. Rationele redenen zetten ons misschien aan tot sporten maar het het is wel de emotie die het sporten leuk en mooi maakt, emotie zorgt voor 'beleving'. De rationele coach maakt zichzelf graag wijs dat zijn of haar  kennis, zijn of haar analyse, zijn of haar  interpretatie en zijn of haar scouting van de tegenstander het verschil maakt. Dat wordt er ook zo in elke trainersopleiding ingedramd! Die opleidingen moeten tenslotte zichzelf verkopen en rechtvaardigen. Gelukkig ook voor die opleidingen is kennis veel makkelijker meetbaar dan passie! Kennis is het koetswerk, emotie en passie zijn de motor!  Jammer toch dat zo veel coaches te veel aandacht besteden aan het koetswerk (schone schijn) maar het onderhoud van de motor vergeten! Begrijp me niet verkeerd, ik ben zeker niet tegen opleidingen en bijscholingen. Want passie en emotie  is wel de drijfkr...